Honoratki Małe Siostry
Niepokalanego Serca Maryi

Kalendarium życia

Życie siostry Hilarii, naznaczone modlitwą i pracą, obfitowało nade wszystko w duchowe zmagania. Poniższe kalendarium ukazuje kolejne wydarzenia na jej drodze do świętości.

9 maja 1887
-
Emilia Główczyńska urodziła się we wsi Świerszczów na Polesiu Lubelskim. Rodzicami jej byli Szczepan Główczyński, i Józefa z Wierzchowskich
16 maja 1887 - chrzest w parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Wereszczynie
8 września 1905 - sakrament bierzmowania, obiera imię Anna
6 stycznia 1912 - przyjęcie do Zgromadzenia Małych Sióstr Niepokalanego Serca Maryi w Częstochowie
19 marca 1912 - przyjęcie do postulatu Zgromadzenia
14 stycznia 1914 - przyjęcie do nowicjatu Zgromadzenia, Nowe Miasto nad Pilicą
28 października 1914 - podczas walk I wojny światowej jako jedyna nie opuściła domu i gotowała posiłki dla sióstr ukrytych w katakumbach klasztoru kapucynów w Nowym Mieście
14 maja 1915 - ucieczka przed zawieruchą wojenną – tułaczka nowicjatu: z Nowego Miasta do Liksny (Łotwa)
16 sierpnia 1915 - ucieczka z Liksny do Wilna, s. Hilaria w kuchni dla biednych
1 maja 1916 - I profesja zakonna w Wilnie, na ręce Matki Założycielki
1918 - powrót s. Hilarii do Polski, pielęgniarka w szpitalu w Częstochowie i posługa chorym siostrom
5 listopada 1924 - śluby wieczyste w Częstochowie
2 lipca 1926 - s. Hilaria była świadkiem uzdrowienia s. Dominiki Józefy Muraszewskiej za przyczyną śp. o. Honorata Koźmińskiego OFMCap; cud ten przyczynił się do jego beatyfikacji
1931 - s. Hilarię zwolniono ze szpitala i powierzono jej chore siostry w domu generalnym w Częstochowie
23 sierpnia 1932 - zmiana domu z Częstochowy do Nowego Miasta
27 lutego 1933 - s. Hilaria przeniesiona z Nowego Miasta do Warszawy
1 września 1939 - wybuch II wojny światowej, s. Hilaria jako komendantka domu czuwa nad całością
17 września 1939 - podczas bombardowania Warszawy s. Hilaria zostaje ciężko ranna ratując Najświętszy Sakrament w domowej kaplicy na Piwnej 43 i ponosi śmierć