W dniu 2 kwietnia 2022 r. w wieku 84 lat, zmarła siostra Joanna Gałek od Matki Bożej Różańcowej.
Joanna Gałek, jedna z trzech córek, Józefa i Anny z domu Kopytowska, urodziła się 2 czerwca 1938 r. w Głuszynie, gmina Klwów, powiat Opoczno. Wychowała się w rodzinie praktykującej życzliwość, serdeczność, tworzącej atmosferę ciepła i dobroci.
W wieku 15 lat, w grudniu 1953 roku, Joanna przekroczyła furtę klasztorną Zgromadzenia.
Do postulatu została przyjęta w uroczystość św. Józefa 1954 roku, nowicjat rozpoczęła 7 października 1954 r. we wspomnienie Matki Bożej Różańcowej, i to Jej tytuł przyjęła sobie za tajemnicę, predykat, który stał się jej swoistym programem, tajemnicą, symbolem pobożności.
Pierwszą profesję zakonną złożyła 28 grudnia 1955 r. w Nowym Mieście n/Pilicą, a wieczystą 26 sierpnia 1961 r. w Częstochowie. Po nowicjacie siostra zamieszkała w Częstochowie przy ul. Krakowskiej 30.
Od pierwszego stycznia 1957 podjęła pracę na oddziale dziecięcym w Szpitalu im. dr Tytusa Chałubińskiego w Częstochowie, gdzie poza pracą pielęgniarską sprawowała także pieczę nad szpitalną kuchnią dla niemowlaków, uwrażliwiając wszystkich jak ogromny wpływ na funkcjonowanie organizmu dziecka, jego odporność, wzrost i zdolności poznawcze ma żywienie.
W 1962 roku, po ukończeniu Kursu Pielęgniarstwa uzyskała tytuł pielęgniarki dyplomowanej.
W szpitalu siostra Joanna pracowała 20 lat, do 1977 roku. Następnie podjęła obowiązki pielęgniarki w Zakładzie Opiekuńczo – Leczniczym prowadzonym przez nasze Zgromadzenie.
Przez 45 lat siostra mieszkała przy ul. Krakowskiej 30, gdzie 18 lat, z przerwami, pełniła posługę przełożonej domu, służąc siostrom z oddaniem.
W 2000 roku została przeniesiona do domu generalnego przy ul Klasztornej 19, współpracując z przełożoną domową jako jej zastępczyni, oraz wspierając chore i potrzebujące siostry swoją pomocą i fachowym wsparciem jako pielęgniarka domowa.
Zawsze wierna Bogu, pokorna, ofiarna, pracowita, kompetentna w pracy zawodowej, pełna dobroci i życzliwości wobec każdego człowieka. Nigdy nikomu nie odmówiła pomocy, chętnie służyła jako pielęgniarka środowiskowa, robiła zastrzyki, wspierała dobrą fachową radą, pocieszeniem.
Szanowana przez lekarzy, współpracowników służby zdrowia, ludzi, których spotykała na swojej drodze. Bardzo ludzka, do końca wspominana i szanowana przez wszystkich – tak jak sama do wszystkich ludzi miała wielki szacunek.
Śp. s. Joannę zachowamy w pamięci jako tę, która odznaczała się duchem wiary, modlitwy i apostolatu.
Wieczny odpoczynek racz jej dać Panie...
|
00:00
00:00
|
00:00
00:00
|
Galeria
