Siostry w Ciechocinku
W Ciechocinku przebywają siostry od 1919 r., kiedy to ks. bp Stanisław Zdzitowiecki oddał pod ich zarząd administrację, dział pielęgniarski oraz gospodarstwo nowo utworzonego domu dla księży emerytów. Biskup nabył na ten cel trzy wille od doktorowej Ignatowskiej: „Pod Orłem”, „Romanę Dużą” i „Romanę Małą”. W domu „Pod Orłem” siostry prowadziły gospodarstwo i opiekowały się starszymi i chorymi kapłanami, a w „Romanie Dużej” i „Romanie Małej” w czasie sezonów prowadziły pensjonat dla kuracjuszy. W domu tym pracowało siedem sióstr.
Kilka z nich czynnie włączyło się w działalność Akcji Katolickiej Spotkania odbywały się w domu „Pod Orłem”. Przy pomocy zamożnych pań z Ciechocinka, siostry przygotowywały z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy paczki dla biednych rodzin. W ciągu roku dożywiały najbardziej potrzebujących. Jedna z sióstr zajmowała się rozszerzaniem Straży Honorowej Najświętszego Serca Jezusowego (w latach 30-tych należało do niej ok. 100 osób).
W 1939 r. „Romana Duża” i „Romana Mała” zostały zabrane przez Niemców. W dniu 6 X 1941 r. z willi „Pod Orłem” wysiedlono wszystkie siostry. Musiały one tymczasowo przenieść się do innego mieszkania. Trzy starsze wyjechały wkrótce do Częstochowy, dwie młodsze - władze niemieckie przeznaczyły do pracy w willach niemieckich. Jedna z sióstr odwiedzała chorych jako pielęgniarka. Ta ukryta apostołka zmarła 13 X 1942 r. i została pochowana obok grobów księży emerytów.
W 1940 r. Niemcy zabrali również piętrowy dom zwany „willą Diana”, który od 1935 r. był własnością Zgromadzenia. Erygowany w 1936 r. a przy poświęceniu nazwany „Dworkiem Królowej Jadwigi”. Służył on chorym siostrom i innym kuracjuszom. Siostry, które pracowały w tym domu, zostały wywiezione na Podlasie, a dwie Niemcy przydzielili do pracy w miejscowych willach.
Po wojnie W 1945 r. siostry ponownie objęły „Dworek Królowej Jadwigi1 i uruchomiły pensjonat. W 1948 r. przebywały tam cztery siostry, a w 1953 r. - osiem. W latach 50-tych siostry zmuszone zostały do oddania własnego domu instytucjom miejskim, a same mieszkały w oficynie - parterowym domu składającym się z pięciu pokoi, kaplicy oraz zakrystii. Na czas letni udostępniały swoje pokoje gościom. Ale i ta działalność była ograniczana. Wolno było wydać tylko 10 obiadów, kontrole były częste. Pięć sióstr pracujących w ciechocińskich sanatoriach zostało w 1962 r. zwolnionych z pracy.
W 1983 r. zwrócono Zgromadzeniu dawny „Dworek Królowej Jadwigi". Jednakże oddanego - bez odszkodowania - domu nie można było użytkować z powodu wielkich zniszczeń. Trzeba było go zburzyć i postawić nowy. Został on ukończony w 1994 r. W domu tym na parterze znajduje się obecnie duża kaplica, poświęcona w 1995 r.
BIBLIOGRAFIA: W. Frątczak, Geneza i dzieje parafii w Ciechocinku, w: Wiara i świadectwo Apostołów Piotra i Pawła, Ciechocinek 2000, s. 35, 39; Z. Bisaga, Honoratki w Ciechocinku, ŁB/n 1998, nr 25, s. II-III.